Typy kultury organizacyjnej
You want to set goals that you can hit, so when you start hitting them, you can celebrate those wins. People start trusting in your way of projecting the business.– Wiley Cerilli, Założyciel, były CEO SinglePlatform
W literaturze fachowej znajdziesz cztery typy kultury organizacyjnej.
Kultura władzy
To taki typ kultury organizacyjnej, gdzie jedna osoba może śmiało powiedzieć „Firma to ja”. To scentralizowany typ kultury, gdzie decyzje podejmowane są na podstawie przekonania i priorytetów lidera. Działania rozchodzą się promieniście — od centrum, na zewnątrz organizacji.
Organizacje z takim typem kultury cechuje szybkość podejmowania decyzji, co świetnie sprawdza się w sytuacjach kryzysowych. Działa to w miarę dobrze w małych firmach. Niestety, ich sprawność w pełni zależy od kompetencji jednostki centralnej, a dużą próbą jest moment utraty lidera.
Kultura roli
To kultura typowa dla mocno zbiurokratyzowanych jednostek organizacyjnych. Tu większe znaczenie ma dana rola niż to, kto ją wykonuje. W tym układzie każdy jest wymienny.
Ponieważ organizacje z takim modelem działają mocno na podstawie standaryzowanej struktury i realizacji celów okresowych, dużym wyzwaniem jest dla nich sytuacja wymagająca elastyczności.
Kultura celu
Innymi słowy — model projektowy. To ten typ organizacji, gdzie zespoły dynamicznie dobierają się, by realizować poszczególne zadania. Tu głównym kryterium doboru członków grup są ich kompetencje w kontekście danego projektu. Rola lidera również jest przyznawana w oparciu o te kompetencje i umiejętności.
Bardzo ważna jest też zdolność pracy zespołowej i umiejętność przedkładania dobra zespołu nad własne cele. To bardzo elastyczny i dynamiczny model kultury organizacyjnej.
Kultura jednostki
To model, który ma rację bytu głównie tam, gdzie organizację tworzą osoby o podobnym poziomie kompetencji i specjalizacji, bez wyraźnego lidera. Sprawdza się tam, gdzie grupa jest tworzona po to, żeby realizować cele jednostek, a rola organizacji sprowadza się do stworzenia komfortowego środowiska pracy.
Najczęściej spotykamy ten model w organizacjach skupiających przedstawicieli wolnych zawodów.